Du byrja i klassen vår i haust, samstundes som resten av oss. Du var høg og hengslate og sløv i blikket. Du forsvann ganske fort og etter fyrste veka såg vi ikkje mykje til deg. Eg såg deg i byen av og til, i den store jakken du liksom drukna i. Du såg ikkje meg. Eg tenkte ikkje meir på deg, for eg hadde mine ting å styre med.
Eg såg deg igjen i kveld. Eg fraus der eg gjekk gjennom byen på veg til noko varmt og koseleg, og det tok eit augeblikk før eg såg det var deg. Du hadde ikkje jakke på deg, berre ein sliten hettegenser. I nevane hadde du ein plastpose og ein åpen cider.
Kor er du på veg?
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar